Selecteer een pagina

Dag mijn liefje,

Je hebt het vast zelf wel al gezien, dat je broertje afgelopen week is begonnen op jouw school. Het is alleen nog om te wennen, dus ik heb hem elke dag na een uurtje ongeveer weer opgehaald. Maar toch, ons kleine schatje loopt nu rond in jouw school, in het lokaal waar jij ooit bent begonnen. Hij zit in jouw oude groep, bij jouw oude juf. Zo leert hij jou weer een beetje beter kennen, naarmate hij zich bewuster wordt van het leven.

Toen jij begon op school, was je al ziek. We kregen de diagnose in jouw eerste schoolweek. Als je tussen de behandelingen door naar school ging, moest ik meestal met je mee. Pas als je weer een paar dagen achter elkaar naar school was geweest, durfde je alleen te gaan. Zo heb ik heel wat voetstappen liggen in het schoolgebouw en ken ik veel kinderen uit jouw klas.

Ook al was je meer niet dan wel op school, je sprak altijd over ‘jouw kinderen’. En je kende al je klasgenoten bij naam. Als zij weer eens een kunstwerkje of een kaart voor je hadden gemaakt, zei je altijd: ‘Dat zijn mijn kinderen, mamma’. We hielden ook contact met je klas via Klassecontact, hoewel je nog maar een kleuter was. Je juf en ik deden altijd ons best om jou bij de les te betrekken.

Het vorige schooljaar is min of meer aan ons voorbij gegaan. Jij was er niet om naar school te gaan en je broertje was nog te jong. We hadden ons ook afgemeld voor de nieuwsbrief, want die vond ik in het begin nogal confronterend. Maar vanaf dat je broertje op school is ingeschreven krijgen we de nieuwsbrief weer en voelen we ons weer deelgenoot van het basisschoolgebeuren.

Dit weekend keek ik met je broertje naar een van de laatste kunstwerkjes van jouw klas en ontdekte ik dat een paar van die kinderen nu bij hem in de klas zitten. Zij zijn in jouw klas begonnen toen jij niet meer op school kwam, dus zij hebben jou niet meegemaakt. Maar toch vond ik het een heftige ontdekking. Er komt vast een moment waarop we met hen of hun pappa’s en mamma’s over jou zullen praten.

Inmiddels heb ik weer verse voetstappen in het schoolgebouw liggen, want voor je broertje moet er vanalles geregeld worden. Zo heeft hij een langere wenperiode, waarin hij elke ochtend even naar school gaat. Het is prachtig om te zien hoe hij nu al zijn plekje verovert en speelt met klasgenootjes. En elke keer als ik hem ophaal, zegt hij: ‘Mamma, ik moet eerst mijn kinderen even gedag zeggen’.

Liefje, hou je je broertje een beetje in de gaten op school? En help je hem af en toe met rekenen en blokken bouwen? Daar kan hij jouw inzicht wel bij gebruiken. We missen je. Kusje van mamma.  

 

1 Reactie

  1. Lieve Mirjam, Jarod en Nelson met tranen in mijn ogen van ontroering heb ik je verhaal gelezen Mirjam. Wat kun je het goed verwoorden en je gevoel voor je lieve schatten op papier zetten. Lester zal er zeker zijn als Nelson hem nodig heeft dat weet ik zeker, die broederliefde zal altijd blijven en Lester ook. Heel veel warme knuffels voor jullie 4tjes 💕💕

    Antwoord

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Hoe het begon

Drie jaar oud was Lester, bijna vier. Ik haalde hem aan het eind van de dag op uit de speeltuin waar hij met het kinderdagverblijf was en hij klaagde over pijn in zijn benen. Wel liep hij dapper mee naar huis en ik dacht dat hij misschien spierpijn had. Maar het...

De foto

"Mag ik een foto van je maken?" vroeg ik. "Ja hoor mamma," en Lester nam een pose aan. Het resultaat was deze foto, een foto die ik bijna drie jaar geleden maakte. Een paar dagen geleden bood mijn iphone mij deze foto aan tussen mijn 'featured photos', een wisselende...

Steeds meer

Er zijn... Steeds meer dansjesdie jij nooit hebt gedanst.Steeds meer nummersdie jij nooit hebt gehoord.Steeds meer filmsdie jij nooit hebt gekeken. Steeds meer puzzelsdie jij nooit hebt gemaakt.Steeds meer boekjesdie jij nooit hebt gelezen.Steeds meer speelfigurendie...

Choose your battles!

11 mei 2017 - Vandaag slaapt niemand thuis. Lesters broertje krijgt een slaaponderzoek, waarvoor hij met pappa een nachtje in de VU moet blijven. Dat staat al een tijdje gepland en moet wat ons betreft gewoon doorgaan, zodat zijn behandeling geen vertraging oploopt....

Gijsje Eigenwijsje

Ken je Gijs, liefje? Hij kreeg gemene kankercellen in zijn hoofd toen hij acht jaar was. Dat was een paar jaar voor jij geboren werd. De dokters hebben toen meteen al aan zijn pappa en mamma moeten vertellen dat ze Gijs niet beter konden maken. En dus gingen zij met...

Gouden hart

Laatst zette ik voor je broertje de video aan die Stichting Living Memories van ons heeft gemaakt. Zij maakten die video in februari 2019, toen jij je meestal best goed voelde, maar wij al wisten dat je niet meer beter zou worden. Op de dag van de opnames was je op en...

Lestertaal

Honderduizendhard naar de M van mamma, langs verdrietige bomen,doe 's normaal,vurrukkulluk! Een pardonnetje van paarse thee, platte pasta als diner, en altijd de mammadrinkens, wat een geluk! De weg van het Máxima naar huis ging meestal via de Utrechtse noordring....

Dit is een veilige plek

Het is er werkelijk prachtig. Mooi groen, hoge bomen, een oude kapel, veel karakter. Een jaar geleden vandaag maakten pappa en mamma er een wandeling. Ik kende de plek nog van een wandeling die ik er een jaar of veertien eerder had gemaakt. Met jou zijn we er vaak...

Ode aan de stagiaires

Het hoogtepunt van de week Daar kan geen twijfel over bestaan Het moment waar Lester zo naar uitkeek Hij kon niet wachten tot de bel zou gaan Beter dan we ooit hadden verwacht Dit Markant-stage-initiatief Zoals het klikte met hen beide Marit heel stoer, Nina zo zacht...

Isolatie

Dag lieve kleine prins, De wereld staat op zijn kop. Niet alleen onze wereld, dé wereld, die van iedereen. Waar wij eerder met ons gezinnetje in de ban waren van jouw gemene kankercellen, is nu de hele wereld in de ban van het coronavirus. Best veel mensen worden er...