Selecteer een pagina

Dag lieve kleine prins,

De wereld staat op zijn kop. Niet alleen onze wereld, dé wereld, die van iedereen. Waar wij eerder met ons gezinnetje in de ban waren van jouw gemene kankercellen, is nu de hele wereld in de ban van het coronavirus. Best veel mensen worden er heel erg ziek van, sommige gaan eraan dood. En omdat er in de ziekenhuizen niet genoeg plek is om iedereen tegelijk beter te maken, mogen we niet meer naar ons werk, niet meer naar school, niet meer bij elkaar op bezoek, maar moeten we zoveel mogelijk thuis blijven.

Voor jou zou dat niet zo bijzonder zijn geweest. Jij was de laatste twee jaar van je leven gewend geraakt aan veel thuis zijn, weinig naar school gaan, in isolatie zitten, oftewel op allerlei manieren beperkt worden. Het verschil tussen jou en de meeste mensen nu is dat jij er ook nog eens vreselijk zware behandelingen bij moest ondergaan, vaak vieze medicijntjes moest nemen en soms gemene prikken moest krijgen. Er waren ook geregeld dagen waarop je niet kon eten door pijn, misselijkheid of gebrek aan smaak, en dagen waarop je helemaal geen energie had, of veel pijn. Voor jou was ‘gewoon thuis blijven met mamma’ een verademing.

Ook voor mij is het vele thuis zitten niet ongewoon meer. Sinds je broertje is geboren ben ik eerst een maand of acht voor hem thuis gebleven en daarna zorgde ik voor jou. Ruim twee jaar van ziekenhuisopnames, soms in isolatie, veel thuis blijven vanwege jouw lage weerstand, mee naar school omdat je die enkele keer dat je ging meestal niet alleen durfde te gaan en voortdurend bezig met medicijnen en eten en drinken. En net nu we de draad weer aan het oppakken waren, zitten we wederom gedwongen thuis.

Het voelt als terug in de tijd. Thuis met het hele gezin. Pappa boven aan het werk met zijn headset op en ik word beziggehouden. Ik speel met Thomas de Trein en met Cars autootjes, ik kijk mee naar Disneyfilms, Tip de Muis en Casper & Emma. Ik lees voor uit Disneyboekjes en Boer Boris en ik picknick met knuffels. Je broertje wordt groter, gaat steeds meer spelen en ondernemen, loopt inmiddels rond door het huis. Nu wil híj mij helpen zijn boterham te smeren, pakt híj voor zichzelf een bordje uit de la, peuzelt intens tevreden zijn yoghurt met crunchy op, helpt met stofzuigen, koken en de was in de machine doen.

Natuurlijk doet je broertje ook zijn eigen dingen, maar hij doet ook heel veel zoals jij. Hij speelt met jouw speelgoed, draagt soms jouw kleren, begint mee te ‘dansen’ met Kinderen voor Kinderen en van de week zong hij voor het eerst een paar woordjes mee met Bruno Mars. Ik vind het heerlijk hem zo te zien en moeilijk tegelijk. Nu we elke dag samen thuis zijn en ik nauwelijks meer afleiding heb van het bouwen aan mijn nieuwe praktijk, zijn de herinneringen aan jou nog nadrukkelijker aanwezig. Tijdens deze blijf-zoveel-mogelijk-thuis-periode blijkt zo overduidelijk hoe jouw broertje in jouw voetsporen treedt en hoezeer hij jou mist. En als over een maand of wat de wereld weer gewoon verder gaat? Dan duurt jouw isolatie van ons onverminderd voort.

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Hoe het begon

Drie jaar oud was Lester, bijna vier. Ik haalde hem aan het eind van de dag op uit de speeltuin waar hij met het kinderdagverblijf was en hij klaagde over pijn in zijn benen. Wel liep hij dapper mee naar huis en ik dacht dat hij misschien spierpijn had. Maar het...

De foto

"Mag ik een foto van je maken?" vroeg ik. "Ja hoor mamma," en Lester nam een pose aan. Het resultaat was deze foto, een foto die ik bijna drie jaar geleden maakte. Een paar dagen geleden bood mijn iphone mij deze foto aan tussen mijn 'featured photos', een wisselende...

Steeds meer

Er zijn... Steeds meer dansjesdie jij nooit hebt gedanst.Steeds meer nummersdie jij nooit hebt gehoord.Steeds meer filmsdie jij nooit hebt gekeken. Steeds meer puzzelsdie jij nooit hebt gemaakt.Steeds meer boekjesdie jij nooit hebt gelezen.Steeds meer speelfigurendie...

Choose your battles!

11 mei 2017 - Vandaag slaapt niemand thuis. Lesters broertje krijgt een slaaponderzoek, waarvoor hij met pappa een nachtje in de VU moet blijven. Dat staat al een tijdje gepland en moet wat ons betreft gewoon doorgaan, zodat zijn behandeling geen vertraging oploopt....

Gijsje Eigenwijsje

Ken je Gijs, liefje? Hij kreeg gemene kankercellen in zijn hoofd toen hij acht jaar was. Dat was een paar jaar voor jij geboren werd. De dokters hebben toen meteen al aan zijn pappa en mamma moeten vertellen dat ze Gijs niet beter konden maken. En dus gingen zij met...

Gouden hart

Laatst zette ik voor je broertje de video aan die Stichting Living Memories van ons heeft gemaakt. Zij maakten die video in februari 2019, toen jij je meestal best goed voelde, maar wij al wisten dat je niet meer beter zou worden. Op de dag van de opnames was je op en...

Dat zijn mijn kinderen, mamma.

Dag mijn liefje, Je hebt het vast zelf wel al gezien, dat je broertje afgelopen week is begonnen op jouw school. Het is alleen nog om te wennen, dus ik heb hem elke dag na een uurtje ongeveer weer opgehaald. Maar toch, ons kleine schatje loopt nu rond in jouw school,...

Lestertaal

Honderduizendhard naar de M van mamma, langs verdrietige bomen,doe 's normaal,vurrukkulluk! Een pardonnetje van paarse thee, platte pasta als diner, en altijd de mammadrinkens, wat een geluk! De weg van het Máxima naar huis ging meestal via de Utrechtse noordring....

Dit is een veilige plek

Het is er werkelijk prachtig. Mooi groen, hoge bomen, een oude kapel, veel karakter. Een jaar geleden vandaag maakten pappa en mamma er een wandeling. Ik kende de plek nog van een wandeling die ik er een jaar of veertien eerder had gemaakt. Met jou zijn we er vaak...

Ode aan de stagiaires

Het hoogtepunt van de week Daar kan geen twijfel over bestaan Het moment waar Lester zo naar uitkeek Hij kon niet wachten tot de bel zou gaan Beter dan we ooit hadden verwacht Dit Markant-stage-initiatief Zoals het klikte met hen beide Marit heel stoer, Nina zo zacht...