Mijn woorden voor jou

Ik opende de dienst tijdens jouw uitvaart. Ik voelde dat ik dat moest doen. Omdat na afloop zoveel mensen zeiden dat ze mijn toespraak zo mooi vonden, zijn hier nogmaals mijn woorden voor jou…

‘Ik sta hier, omdat jij het verdient dat ik hier sta. Ik heb speciaal voor jou een leuk jurkje aangetrokken en in gedachten hoor ik je zeggen: “Wauw mamma, wat ben je mooi.”

Ik sta hier, omdat ik nog zo goed weet hoe het voelde toen wij samen op ons bed lagen. Je was 1 dag oud en je dronk aan mijn borst. Ik keek naar je, ik verbeet de stekende pijn in mijn rug en ik voelde hoe de leeuw in mij opstond. Ik voelde hoe sterk een moeder kan zijn en ik voelde dat ik je zou beschermen en voor je zou vechten.

Ik sta hier, omdat ik zo graag nog veel meer van de wereld had willen ontdekken door jouw ogen. Je was altijd zo nieuwsgierig en je bekeek alles met een open maar kritische blik. Je kon zo intens genieten.
Ik had je zo graag zien opgroeien. Ik had zo graag meegemaakt hoe je los zou komen van mijn mammadrinkens. Ik had je zo graag verder willen begeleiden in je ontwikkeling tot een mooi mens en in het ontplooien van je talenten, je creativiteit, je muzikaliteit, je innemendheid. Ik had zo graag willen meemaken hoe jij je broertje verder onder je hoede had genomen, hoe jij hem had gestimuleerd in zijn ontwikkeling en hoeveel plezier jullie samen zouden hebben. Ik had je zo graag willen leren hoe je met een meisje omgaat, hoe je een meisje respect geeft en hoe je voorkomt dat een meisje over je heen loopt. Hoe belangrijk het is dat je gelijkwaardig bent. Want hoewel je al een liefje had gevonden, hadden ze in hordes voor onze deur gestaan, de meisjes.
Ik had je nog veel meer willen laten zien van het mooie dat de wereld te bieden heeft. Maar ook had ik je willen leren hoe wreed de wereld kan zijn, hoewel je dat helaas in je veel te korte leventje zelf hebt ondervonden.

Ik sta hier, omdat ik opsta tegen de dood die een veel te grote rol heeft gekregen in ons leven. Het was de brute dood van een meisje van 28 die pappa en mamma samenbracht. De begrafenis van onze geliefde collega was voor ons het weerzien dat ons bracht waar we nu zijn. Maar ik hoor nog het verdriet en de wanhoop in de stem van haar moeder. En nu, dertien jaar later, ben ik zelf die moeder.

Ik sta hier, om jou te eren. Onze kleine prins. Zo lief, zo mooi, zo slim, zo vindingrijk, zo grappig, zo levenslustig, zo sterk. Zo’n liefdevolle grote broer. Ik denk dat je te mooi was voor deze wereld. Ik denk dat je daarom al mocht gaan.

Ik sta hier, omdat jij het mooiste bent dat mij ooit is overkomen. Het beste van pappa en mij was verenigd in jou, onze oudste zoon, ons eerste kind. Jij leerde mij wat het is om moeder te zijn. Lieve lieve Lester, met alles wat ik in me heb, hou ik van jou. Ik heb jou in mijn hart, altijd.’