Ode aan de stagiaires

Het hoogtepunt van de week
Daar kan geen twijfel over bestaan
Het moment waar Lester zo naar uitkeek
Hij kon niet wachten tot de bel zou gaan
Beter dan we ooit hadden verwacht
Dit Markant-stage-initiatief
Zoals het klikte met hen beide
Marit heel stoer, Nina zo zacht
En allebei ontzettend lief
Lester was stapelgek op zijn meiden

In het begin was het even wennen
Aan zijn oneindige fantasie
Eindeloos achter hem aan rennen
Hij barstte van de energie
Altijd was Lester de dirigent
Hij vertelde wat er ging gebeuren
En bepaalde vooral ook ‘hoe’
Iedereen die hem een beetje kent
Weet dat hij alles goed moest keuren
Ik keek dan glimlachend toe

Want ook voor mamma was het fijn
De stagedag van onze meiden
Even ruimte om ergens anders te zijn
Dan aan een van Lesters zijden
Douchen, kolven, een goede cappuccino
Een frisse neus, een volwassen gesprek
Wat een luxe, tijd voor gewone dingen
Laat hen maar spelen met leeuw en dino
Verstoppertje spelen op een gekke plek
Of op Fitlala en de Pasapas swingen

Innemend, dat was Lester wel
Ze sloten hem gelijk in hun hart
Gingen volledig op in zijn spel
Stonden altijd klaar voor de start
Allebei een jaar lang deel van ons leven
Thuis, het ziekenhuis, de Apenheul of Efteling
Op hun stagedag gingen ze altijd mee
Ze hebben ons enorm veel plezier gegeven
Vonden als Medisch PM’er hun ding
En spraken moedig tijdens zijn afscheid, die prachtige twee.